Stedelijk landschap
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Het stedelijk landschap omvat de visuele en functionele kenmerken van een bebouwde omgeving, inclusief de interactie tussen gebouwen, infrastructuur, openbare ruimtes, groen en water, die samen het karakter van een stad of stedelijk gebied bepalen.
Omschrijving
Een stedelijk landschap is het resultaat van stedenbouw en ruimtelijke ordening, waarbij de inrichting van een gebied wordt bepaald door de samenkomst van diverse elementen zoals architectuur, straten, parken en pleinen. Het omvat zowel de 'harde' elementen zoals gebouwen en wegen als 'zachte' elementen zoals aangelegd groen en water. De kenmerken van een stedelijk landschap variëren sterk, van historische centra tot moderne wijken, en worden beïnvloed door onder meer de geschiedenis, cultuur en economie van een stad. Het stedelijk landschap is van belang voor de leefbaarheid en identiteit van een stad en speelt een rol bij maatschappelijke opgaven zoals klimaatadaptatie en verstedelijking.
Onderdelen en kenmerken
Het stedelijk landschap bestaat uit diverse onderdelen. Hieronder vallen bebouwing (verschillende architectuurstijlen en functies), infrastructuur (wegen, spoorlijnen, bruggen), openbare ruimtes (pleinen, straten), parken en groenvoorzieningen, en waterpartijen (grachten, vijvers). Ook elementen zoals stadsmeubilair, verlichting en kunst in de openbare ruimte dragen bij aan de vorming en beleving van het stedelijk landschap. De specifieke combinatie en inrichting van deze elementen bepalen de unieke identiteit en sfeer van een stedelijk gebied.
Vergelijkbare termen
Stadsgezicht
Gebruikte bronnen: